گرچه کهولت سن می تواند روی توانمندی های شناختی سالمندان از جمله حافظه، هوشیاری و از این دست اثر بگذارد، اما این اصلا به آن معنا نیست که سالمندان همیشه نسبت به محیط پیرامونشان ناهوشیار هستند.
بارها تجربه کرده ام سالمندی که تصور می شد به دلیل ضعف شنوایی قادر به شنیدن حرفهای ما نیست، نسبت به همه مکالمات پیرامونش هوشیار بوده و حتی پیگیر صحبتهاست. توجه به این نکته برای همه کسانی که به نوعی با سالمندان در ارتباط هستند حائزاهمیت است. گاهی بی توجه به این واقعیت سبب می شود حرفهایی را در حضور سالمند بزنیم که می تواند اثرات مخرب زیادی بر وی داشته باشد.
سالمندان ما بسیار هوشیار هستند، معنای بسیاری از رفتارهای ما را می فهمند، و به خوبی درک می کنند که ما خسته ایم و یا آنها را کنار گذاشته ایم.
وقتی به این اصل بی توجه باشیم و در حضورشان دست به رفتارهایی بزنیم که متضمن این معانی است می توانیم به شدت آنها را دل آزرده کنیم.

از طرفی به دلیل زودرنج شدن سالمندان، بسیاری از رفتارهای ما که حتی مستقیما مفهوم ناخوشایند ندارد می تواند برای سالمندان به شکلی نامطلوب تعبیر شود. ممکن است ما از کارهای روزمره خسته باشیم اما در ملاقات، سالمند این خستگی ما را به خودش بگیرد و باور کند که حضورش برای ما نامطلوب است، این قبیل رفتارهای مبهم می تواند در سالمندان دل آزردگی ایجاد کند.
حتی در مواردی ما بیش از حد و تصنعی به سالمندان محبت می کنیم، یا حتی در رفتارمان ترحم موج می زند، سالمندان کاملا متوجه این برخوردها هستند و آزرده خاطر خواهند شد.
به همه این دلایل لازم است در رفتارهایمان نسبت به والدین دقت بسیار داشته باشیم، لازم نیست بیش از حد مهربان باشیم یا قالب های کلیشه ای و تصنعی را برای محبت کردن انتخاب کنیم. بهتر است با بزرگترها صادق باشیم. اگر بابت کارهای روزمره خسته ایم به صراحت به آنها بگوییم که امروز به چه دلیل بی حوصله تر هستیم. اما به رغم این خستگی دوست داریم که در کنار سالمند باشیم و از حضورش لذت ببریم. لازم است مراقب حرفهایی که می زنیم باشیم، هر کلام مبتنی بر تمسخر یا تحقیر می تواند تاثیر بسیار نامطلوبی روی سالمند داشته باشد. نیازی نیست از سختی های نگهداری از سالمند در حضورش صحبت کنیم. لازم نیست درباره محدودیت های سالمند صحبت کنیم. ازسوی دیگرمهم است که بی دلیل به بزرگترها دلگرمی های بی مورد ندهیم و یا تلاش نکنیم شرایط را جور دیگری نشان دهیم. برای مثال بهتر است وقتی با سالمندی روبه رو می شویم که به دلیل سکته قادر به راه رفتن نیست مرتب نگوییم مهم نیست. به واقع این اتفاق مهم است و از دست رفتن سلامتی، درد کشیدن و رنج بردن واقعا آزاردهنده است.
بهتر است حواسمان باشد که در حضور سالمند با یکدیگر به کنایه حرف نزنیم، سالمندان کاملا متوجه کنایه های ما هستند و به احتمال زیاد از حرف ها یا کنایه های ما برداشتهای منفی دارند. باید مراقب باشیم که کوچکترین رفتار ما می تواند حمل بر بی علاقگی ما نسبت به آنها و نیز بی ارزش بودن خودشان شود، پس بهتر است از هرگونه رفتار دوپهلو اجتناب کنیم.